ایشان پس از گذراندن مقطع دبستان و ورود به دبیرستان به عنوان هنرجوی تئاتر در محضر یکی از اساتید برجسته‌ی تئاتر اصفهان (استاد عرفان) تلمذ نموده و با تعدادی از پیشکسوتان هنر تئاتر از جمله مرحوم (حسن شاهپسندی و رضا عماد) آشنا و عملاً وارد عرصه‌ی هنر نمایش گردید. او مقطع دبیرستان خود را در موسسه‌ی (دینی – علمی احمدیه اصفهان) واقع در بازارچه بید‌آباد گذراند و  با الهام از فضای سیاسی و مذهبی آن مؤسسه‌ شروع به نوشتن آثار فاخری کرد، به طوری که در سن 16 سالگی برای اولین بار با متنی به نام «استحاله» در جشن هنر شیراز( اوایل دهه‎ی 50) شرکت نمود و موفق به دریافت شیر طلایی گردید که پس از پی بردن رژیم به محتوای سیاسی – مذهبی متن، او را مورد تعقیب و تحت نظر قرار داد؛ از طرفی به جهت وابستگی کاخ جوانان به رژیم و ادامه کار ابراهیم کریمی در آنجا کم‌کم از نظارت وِیژه‌ی ساواک خارج شد. او در این مدت نمایشنامه‌هایی با مضامین مذهبی در مؤسسه‌ی احمدیه و دیگر اماکن هنری از جمله مرکز فرهنگی تلویزیون ایران روی صحنه به اجرا درآورد. استاد ابراهیم کریمی پس از اخذ دیپلم ریاضی به خدمت سربازی رفته که در طول خدمت نیز در مشهد به فعالیت هنری ادامه داد. پس از خدمت سربازی و همزمان با پیروزی انقلاب اسلامی و شروع جنگ تحمیلی به عنوان متقاضی 56 به خدمت فرا خوانده شد.

وی در دوران خدمت سربازی (دوران ضرورت) با همکاری ویژه (امیرصیاد شیرازی) نمایشنامه‌ی («سوگ حسین بن منصور حلاج» نوشته‌ی «صلاح عبد الصبور») را به مدت 1 ماه در سالن نیل‌فروش‌زاده دانشگاه اصفهان به صحنه برد، سپس این اثر فاخر را به عنوان اولین نمایش پس از انقلاب اسلامی در سالن آمفی تئاتر دانشگاه پلی تکنیک تهران (امیرکبیر فعلی ) اجرا کرد که مورد استقبال گسترده‌ی مردم، مسئولین و به خصوص نمایندگان مردم اصفهان در دوره اول مجلس شورای اسلامی قرار گرفت و عملاً فعالیت شاخص و اثرگذار وی در ایران اسلامی آغاز شد. ایشان در دوره‌ی خدمتش در ارتش، با دختر یکی از سرهنگ‌های آن زمان(بانو زهرا شایسته‌پور) نیز آشنا می‎شود و در سال 1357 ازدواج می‌کند و چهار فرزند از خود به یادگار می‌گذارد.

استاد ابراهیم کریمی، پیش از انقلاب اسلامی با مدرک کارشناسی به عنوان دبیر ادبیات در آموزش و پرورش اصفهان مشغول به کار شد و مدرک فوق لیسانس خود را در رشته‌ی بازیگری و کارگردانی از دانشگاه هنر در تهران گرفت و پس از گذشتن چندین سال از فعالیت وی، مدرک دکترای افتخاری در رشته‌ی ارزشیابی هنر به وی تعلق گرفت.

ایشان مؤسس اولین مدرسه‌ی تخصصی بازیگری (نیوشاتک) و پایه‌گذار شیوه‌ی منحصر به فرد در اجرای نمایش به نام «تقطیع» می‌باشد که این شیوه‌ی اجرایی از سال 1366 و با اجرای نمایش«راز کبری» کلید خورد و تا پایان زندگی هنری وی ادامه داشت.

سرانجام روح بزرگ استاد ابراهیم کریمی هُسنیجه بر جسم بیمارش سنگینی می‌کرد، آنقدر که ناگاه در 18 آذر 1387 مصادف با روز عرفه در صبح دوشنبه روحش بر ملکوت پرواز کرد و چراغهای بسیاری را از خانه‌های شهر و کشورش خاموش کرد. او جز نیک‌نامی و مسیر روشن  برای شاگردانش و قدمهای بیدار برای اطرافیانش چیزی بر جای نگذاشت. ایشان را در قطعه‌ی نام آوران در باغ رضوان اصفهان به خاک سپردند و بر روی سنگ مزارش اینگونه نوشتند« جهان عشق است و دیگر زرق سازی، همه بازیست الّا عشق بازی».

روحش شاد و یادش گرامی